Την βελτίωση του νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων ζητάει η Ένωση Ξενοδόχων Πάτμου από την υπουργό Τουρισμού
rodiaki.gr*
Επιστολή στην υπουργό Τουρισμού κ. Έλενα Κουντουρά απέστειλε η Ένωση Ξενοδόχων Πάτμου, για την βελτίωση του νόμου περί πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων.
Αναλυτικά:
Κυρία Υπουργέ,
Η χαοτική κατάσταση που επικρατεί στον χώρο των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων δεν μπορεί να συνεχισθεί και πρέπει άμεσα να μπει μία στοιχειώδης τάξη στο θολό αυτό τοπίο.
Ακούσαμε πρόσφατα (Πέμπτη 13-10-2016) τον πρώην Υπουργό Πολιτισμού κ. Μπαλτά της Κυβέρνησής σας, να παρουσιάζει τα βασικά σημεία των αλλαγών του νόμου 2121/1993. Διερωτόμαστε, ποιοί λόγοι εμποδίζουν την κατάθεση του;
Το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο είναι ασαφές, σκανδαλωδώς ευνοϊκό υπέρ των Οργανισμών Πνευματικών και Συγγενικών δικαιωμάτων και χρειάζεται βελτιώσεις . Ζητούμε, λοιπόν, τη συνδρομή του Υπουργείου Σας προκειμένου να βρεθεί μια δίκαιη λύση και να προστατευθούν τα μέλη μας από τις υπέρογκες και εξωπραγματικές απαιτήσεις των ανωτέρω Οργανισμών. Η μη λήψη πρωτοβουλιών σχετικά με το συγκεκριμένο πρόβλημα αποτελεί εκ του αποτελέσματος έμμεση στήριξη των Οργανισμών εις βάρος των Ξενοδόχων.
Σας παρακαλούμε, λοιπόν, να ζητήσετε και εσείς από την πλευρά σας την άμεση κατάθεση του σχετικού νομοσχέδιου και την ενσωμάτωση σε αυτό των προτεινόμενων από τον ξενοδοχειακό κλάδο αλλαγών, για να εκλείψει το φαινόμενο να σέρνονται και να διασύρονται οι Ξενοδόχοι της Ελλάδος κατά ορδές στις δικαστικές αίθουσες από τους Οργανισμούς Πνευματικών και Συγγενικών δικαιωμάτων.
Εισηγήσεις επί του ως άνω νομοσχεδίου Σας έχουν υποβάλει ήδη ο ΣΕΤΕ , το ΞΕΕ και άλλες Ξενοδοχειακές Ενώσεις της Χώρας που τις συνυπογράφουμε.
Επιτρέψετε όμως και σε μας , στους Παραμεθόριους Ξενοδόχους της Πάτμου να Σας καταθέσουμε τις δικές μας προτάσεις.
Τα βασικά σημεία των αλλαγών-προσθηκών που Σας προτείνουμε είναι:
1- Τα Ξενοδοχεία έχουν ως κύριο έργο και προσφορά την παροχή υπηρεσιών διαμονής και όχι τη κάλυψη ψυχαγωγικών αναγκών. Τα δωμάτιά τους δεν είναι δημόσιοι χώροι, μουσικής ακρόασης, αλλά αποτελούν την προσωρινή κατοικία του εκάστοτε ενοίκου που επιλέγει ή όχι να παρακολουθήσει τηλεόραση. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως σύμφωνα με την πρόταση του Εισαγγελέα του ΔΕΚ στην υπόθεση C-641/15 «τα δωμάτια ξενοδοχείου δεν συνιστούν μέρη όπου η είσοδος επιτρέπεται στο κοινό έναντι καταβολής αντιτίμου μουσικής, κατά την έννοια των διατάξεων μεταφοράς του άρθρου 8, παράγραφος 3, της οδηγίας 2006/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006. Η δε παροχή τηλεοπτικών προγραμμάτων αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση πρόσθετο, μη συστατικό στοιχείο του τιμήματος αυτού».
Τα ανωτέρω χαρακτηριστικά θα πρέπει να συνεκτιμώνται για τον υπολογισμό της όποιας αμοιβής δικαιούνται οι διάφοροι οργανισμοί. Κατά την ταπεινή μας άποψη τα ξενοδοχεία , έπρεπε να απαλλάσσονται εντελώς του τιμήματος της παροχής αυτής.
Αν προβλέπεται ένα τίμημα για την χρήση της τηλεόρασης στα ξενοδοχεία, το ποσό που κάθε ξενοδοχείο θα καταβάλει για το σύνολο των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων θα πρέπει να είναι συγκεκριμένο και ανεξάρτητο από τον αριθμό των οργανισμών που αξιώνουν αμοιβή. Θα πληρώνουμε δηλαδή ένα τίμημα σε ένα Οργανισμό και όχι σε 6 όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Άλλωστε το ανύπαρκτο στην πραγματικότητα όφελος που αποκομίζει ο ξενοδόχος από την προβολή του τηλεοπτικού προγράμματος είναι ενιαίο και δεν μπορεί να σχετιστεί με τον αριθμό των δικαιούχων.
3- Με δεδομένο πως εν προκειμένω δεν έχουμε στην πραγματικότητα την ευχέρεια να επιλέξουμε αν θα κάνουμε χρήση ή όχι των έργων στα οποία μετέχουν τα μέλη των διαφόρων οργανισμών, μιας και εκ της κείμενης νομοθεσίας είμαστε υποχρεωμένοι να διαθέτουμε τηλεοράσεις – ο τιμοκατάλογος – αμοιβολόγιο θα πρέπει να είναι προϊόν συλλογικής διαπραγμάτευσης με τους φορείς εκπροσώπησης μας και όχι αποτέλεσμα αυθαίρετου καθορισμού από τους οργανισμούς , ώστε οι χρήστες {ξενοδοχεία κ.λ.π.], να γνωρίζουν εξ αρχής τις υποχρεώσεις τους και να μην υπόκεινται σε εκβιασμούς και παράλογες απαιτήσεις, οι οποίες συχνά καταλήγουν στα δικαστήρια.
4- Θα πρέπει να προβλεφθούν στο νόμο απαλλαγές και εκπτώσεις σε παραμεθόριες περιοχές και να εφαρμοστούν επί τέλους τα κριτήρια της « νησιωτικότητας» . Το νησί μας έχει μια τουριστική περίοδο μόλις 40 ημερών, δεν διαθέτει αεροδρόμιο και έχει ακτοπλοϊκή σύνδεση με το κέντρο 4 φορές την εβδομάδα. Πρόκειται για ένα νησί της άγονης γραμμής με πληθυσμό κάτω των 3.000 κατοίκων. Πώς γίνεται να καλούμαστε να καταβάλλουμε τα ίδια ποσά με αντίστοιχα ξενοδοχεία που βρίσκονται στην Αθήνα στη Μύκονο ή τη Σαντορίνη; Ζητούμε τα ξενοδοχεία των ακριτικών περιοχών , της άγονης γραμμής και των νησιών κάτω των 3000 κατοίκων να απαλλάσσονται ή να επιβαρύνονται με ένα συμβολικό ποσό [από 50 έως 100ευρώ ετησίως].
(*) Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο: rodiaki.gr